Igal Gulaza Mizrahi, którego ojciec miał jemeńskie korzenie, dorastał w sąsiedztwie imigrantów z Jemenu. Od najmłodszych lat ulegał więc wpływom tradycji jemeńskich, otoczony fascynującym światem jemeńskich kobiet. Czerpiąc z tego dziedzictwa, badał tradycyjne pieśni i teksty opisujące życie na marginesie społeczności. Zbierał utwory i baśnie, które poznał w dzieciństwie, dzięki spotkaniom, czy uczestnicząc w obrzędach związanych z cyklami życia. Narodziła się w nim potrzeba twórczej odpowiedzi na zbyt długo bagatelizowaną tradycję muzyczną jemeńskich żydów i zadbania o to, by była ona dla świata słyszalna.
Mistyczne teksty od wieków przekazywane z pokolenia na pokolenie, córkom przez matki, doczekały się współczesnej interpretacji w towarzystwie niezapomnianego instrumentarium.