Monodia Polska to zespół śpiewaczy, praktykujący dawne polskie pieśni religijne i świeckie w wariantach melodycznych zebranych przez Adama Struga w wioskach drobnoszlacheckich i kurpiowskich północno-wschodniego Mazowsza. Zespół posługuje się skalami wcześniejszymi niż powszechnie używana dziś skala dur-moll, zachowując dawny strój, emisję i maniery wykonawcze. Ustna tradycja kontynuowana przez Monodię to: pieśni rycerstwa, barokowe piety, śpiewane moralitety XVIII wieku, romantyczne pieśni dewocyjne, oraz utwory nieskodyfikowane będące wyrazem pobożności ludowej. Zespół czerpie z używanego po dziś dzień na północnym Mazowszu Śpiewnika Kellera (1870), liczącego 1102 pieśni na cały rok liturgiczny, ale bez zapisu nutowego. Średniowieczne anonimy, sąsiadują tu z wierszami Kochanowskiego, Wujka, Bolesławiusza, Trembeckiego, Zabczyca, Naborowskiego, Krasickiego i Karpińskiego. Świecką część repertuaru Monodii Polskiej stanowią pieśni Kurpiowszczyzny Zielonej i historyczne. Zespół występując dba o to, by w miarę możliwości przełamywać formułę koncertową. Często rezygnuje ze sceny i nagłośnienia na rzecz niestandardowych przestrzeni z naturalną akustyką. Podstawowym zadaniem zespołu jest śpiew podczas pogrzebów.
Skład zespołu
- Mateusz Kowalski
- Jakub Kukla
- Wojciech Lubertowicz
- Szczepan Pospieszalski
- Tomasz Stawiecki
- Adam Strug
- Hipolit Woźniak
- Jacek Zembrowski